Nýtt lag frá Bob Dylan. Auðvitað! Á blogginu hjá mér.

Jæja þá, í dag gaf Sony/Columbia okkur eitt lag af nýju plötu Dylans, en hún kemur út 28.apríl næstkomandi. Ég setti lagið á Tónlistarspilarann hér til hliðar og svo er slóðin á lagið hér fyrir neðan, en það verður aðeins gefins í 24 tíma (frá því í morgunn)

Til að Dylan yrði ekki einmanna á spilaranum þá setti ég einnig þarna inn nokkur lög með blues tónlistarmanninum Charlie Patton.

Um "lag" Dylans hef ég ekki mikið að segja núna, það er sára einfalt en líklega fínt upphafslag á nýju plötunni. Gaman að heyra í trompet og harmonikku, en nikkan kemur við sögu í öllum lögunum skilst mér.

hér er slóðin:   http://www.bobdylan.com/

Blaðamaður Mojo hlustaði á 7 ný lög eftir Dylan

Ég er alveg eins og vinir mínir, fullur eftirvæntingar, bíðandi eftir nýju Dylan plötunni, sem kemur líklega út 27.apríl næstkomandi. Það er gott að finna fyrir heilbrigðum spenningi eins og þegar maður var unglingur. Hér er linkur á grein í Mojo tímaritinu, en blaðamaðurinn fékk að hlusta á sjö af nýju lögunum. Vinir, ef eitthvað er að marka þennan mann þá verður bið okkar ríkulega launuð.

http://www.mojo4music.com/blog/2009/03/new_dylan_album_our_first_list.html

Hér er smá bútur úr greininni, um lagið "It's All Good"  og áfram- Propelled by a John Lee Hooker boogie rhythm with a stinging slide guitar, here's Dylan taking on human woes: social, political, personal. He itemizes crimes ranging from "politicians tellin' lies" to environmental illness ("a teacup of water is enough to drown"), urban degradation, murder and adultery and sarcastically and scathingly responds to each in the chorus with that hideous New Age cliché referenced in the title. More proof that Bob never really stopped writing "protest songs".

Other song titles that I didn't hear but have been mentioned elsewhere include If You Ever Go To Houston and This Dream Of You. Yet what I heard offered ample proof of an artist steeped in the past but thoroughly living in the present, cognizant of everything, not afraid to point fingers or laugh at fools or fall in love.

It's a powerful personal work by a man who still thinks for himself in an era of fear, conformity, and dehumanization. That it rocks mightily makes the message even more compelling. Whatever the hell it gets called, it'll be in the running for Best Album Of 2009.