Dylan í ham - í kaldhömruðu íþróttahúsi.

Þetta verður stutt hjá mér, ég var ánægður með tónleikana í gær - hvað flutning laganna áhrærir. Þetta húsnæði, Nýja Laugardalshöllin, hentar alls ekki fyrir standandi tónleika, sviðið var alltof lágt og ég var ekki ánægður með hljómgæðin - en sjálfsagt hefði það ekki verið betra í gömlu Höllinni.

Dylan og hljómsveit fluttu þarna 17 lög á 2 tímum, 10 laganna voru af seinustu þrem plötum kappans en hin 7 voru frá sjöunda áratugnum. Einhver hefur nefnt að seinustu plötur hafi ekki vakið mikla athygli - en það er alrangt: Time out of Mind frá 1997 fékk mörg Grammyverðlaun og er almennt talin í hópi meistaraverka Dylans, Love and Theft kom út 2002 og fékk góðar viðtökur - Modern Times sem om út í hitti fyrra var víða valin besta plata ársins 2006 (m.a. í Rolling Stone tímaritinu),platan fór í fyrsta sæti víða um heim m.a. á Billboard og hér á Íslandi.

Söngur Dylans var fyrirtak í Nýju Höllinni, líklega sá sterkasti frá 2003, við fengum mjög góðar útgáfur af Stuck inside of Mobile..-  The Levee gonna Break - Tryin to get to Heaven - Nettie More- I´ll be your Baby Tonight - Workingmans Blues#2 - Spirit on The Water - It´s Alright Ma- When the Deal goes Down - Ballad of a Thin Man - Blowing in The Wind - og hin sex lögin voru ekki illa flutt, en svona hittu mig ekki í hjartastað. Þetta voru fínir tónleikar með listamanni sem enn er frumlegur og er virkur í útgáfu.  Hinsvegar var ég á tónleikum Dylans í Osló í fyrra í Spectrum og þar var setið (stórt hús, ca.10.000 manns) - setið í hálfhring um sviðið allir sáu vel, hljómurinn var frábær og nánast hvert einasta lag hitti í hjartasað. Munurinn liggur bara í húsnæðinu, því ef eitthvað er þá er Dylan enn betri í ár - sérstaklega sönglega.